De JO19-3 mocht op deze vroege zaterdag bezoekers uit Meerkerk verwelkomen op het hoofdveld van ons sportpark De Watertoren. Daarbij was het ook nog eens het debuut van Sven, die na lang en uitgebreid scouten, via een wintertransfer toegevoegd is aan onze ploeg.

Keeper: Thom de Koster

Veldspelers: Joeri Stehman (aanv.), Stijn van Daalen, Wouter Maas, Wessel van der Schans, Jasper Spek, Jilles Valk, Kevin van Opstal, Björn Swaak, Guido van Schalm, Kilian Poort, Koen Vogelzang, Rick de Bonth, Lorenzo Wever, Merlijn van Engelen, Sven Bambacht. Grensrechter: Timo Stehman

Na twee nipte nederlagen op rij, die het zicht op een eventueel kampioenschap hebben ontnomen, was de groep  gebrand op een goed resultaat. Daarnaast heerste de behoefte om via een zege enkele teamgenoten een steuntje in de rug te geven in een moeilijk periode. Dit was zeker te merken in de aanvangsfase van de wedstrijd. Van minuut één lukte het om SV Meerkerk onder druk te zetten, waardoor we tot snelle balveroveringen kwamen. Helaas waren we niet accuraat genoeg, bij de vele omschakelingen, want de mogelijkheden waren er om tot veel kansen te komen. Meerkerk moest voornamelijk verdedigen en gaf daarbij een hoekschop weg in de 7^e minuut. Deze werd getrapt door Wouter, waarna Joeri “de specialiteit van het huis” voorschotelde door keihard binnen te koppen. Deze vroege 1-0  bracht vertrouwen in ons spel. In de 11^e minuut verkregen achtereenvolgens Jilles en Merlijn schietkansen, waarbij laatstgenoemde zijn poging via een fraaie redding zag gekeerd. De Meerkerkers kwamen nauwelijks in het stuk voor, maar een afstandsschot van 25 meter in de 14^e minuut had zeker wel doel getroffen, ware het niet dat Thom met een fraaie duik deze torpedo wist te ontmantelen. Het was de enige onderbreking in de hegemonie Nivo Sparta van het eerste half uur, die ook nog eens luister werd bijgezet met een tweede treffer in de 25^e minuut. Wederom was Wouter aangever, ditmaal op Jasper, die zich prima vrijmaakte en zeer beheerst binnentikte. En op het moment dat iedereen er van overtuigd was, dat vandaag zo’n dag was, dat het wel een grote uitslag kon worden, ging het mis. Na foutje achterin in de 29^e minuut , kreeg een aanvaller van Meerkerk de kans om uit te breken, waarbij het ons nog net lukt om hem van scoren af te houden. Het was voor Meerkerk blijkbaar het duwtje om meer initiatief te tonen. Het  veelvuldige balbezit verdween en we begonnen achter de feiten aan te lopen. Het duurde niet lang of we hadden averij. Na een ongelukkige handsbal op de rand van het strafschopgebied in de 38^e minuut, kreeg de formatie in geel en zwart een vrije trap. Deze werd feilloos binnengetrapt voor de 2-1. Na deze aansluitingstreffer bleven we grossieren in onnodig balverlies. Het was daarom zeer welkom dat in de laatste minuut van de eerste helft, de 3-1 werd gemaakt. Wouter nam weer een hoekschop en vond ook ditmaal het hoofd van een medespeler. Ditmaal was het Rick die resoluut binnenknikte voor de 3-1. Een prima treffer, waar de spits lang op had gewacht.

Met de steun van een redelijk veilige voorsprong werd de tweede helft begonnen, wat de afgelopen tijd telkens ons beste periode was gebleken. Maar daar was vandaag geen sprake van. We waren slordig, onrustig en gaven onze tegenstander het gevoel dat deze wedstrijd nog lang niet gelopen was. In de 51^e minuut leidde onnodig balverlies tot een een hoekschop voor Meerkerk (het was sowieso de dag voor dode spelmomenten) en ook deze bleek uiteindelijk te leiden tot een doelpunt, want wederom werd de ingebrachte bal van dichtbij binnengekopt. Na deze treffer was het laatste restje overleg uit ons spel verdwenen. De mogelijkheden die er waren om, via de counter, gevaarlijk te worden, werden slecht uitgespeeld. Meerkerk kreeg steeds meer hoop en hart. Het was daarom ook niet heel verwonderlijk qua spelbeeld, dat in de 60^e minuut de 3-3 op het scorebord verscheen. En hoe...Een hoekschop van onze bezoekers werd door één van onze verdedigers bijna in eigen goal gekopt, waarna een andere speler onzerzijds de bal met de hand beroerde in een uiterste poging om dit te voorkomen. De daaruit voortvloeiende penalty werd onberispelijk binnen geschoten. Als we maar niet helemaal wegzonken? En dat gebeurde dus niet. Zoals vaker dit seizoen, lukte het de ploeg om de rug te rechten. Drie minuten na de gelijkmaker hadden we eindelijk een geslaagde aanval. Björn was het eindstation. De rappe vleugelspeler, stond al een tijdje droog, maar kon nu eindelijk tonen, wat ie op training wel vaker laat zien. Gaatje zoeken, induiken, versnellen en droog die bal tegen de touwen jagen. Meerkerk kreeg een mentaal tikje door deze hernieuwde achterstand en in de periode na deze treffer, hadden we een paar mogelijkheden om zelfs de 5-3 te maken. De grootste kans was voor Merlijn die van dichtbij hard binnenschoot in de korte hoek, in de 75^e minuut, echter de doelman van Meerkerk bleek ook zeer vaardig. Het restant van de wedstrijd was echter geen eyecandy. Daarvoor ging er bij beide ploegen te veel mis. En als je een paar ballen achter de kantine ziet belandden, richting veld 6, door je eigen ploeg, dan weet je dat mooi voetbal, niet hoog meer op de prioriteitenlijst staat. Dus gebeurde eigenlijk wat we vaker hadden dit seizoen. Billenknijpen, hard werken, volhouden en ten lange leste een zwaarbevochten zege binnenslepen. Ze werd met ingetogen vreugde begroet. Heren proficiat. Hopelijk zien we elkaar volgende week weer.