Op deze gure en winderige zaterdag stond voor onze ploeg de 2^e competitiewedstrijd op het programma. Met een nagenoeg complete ploeg, kon worden getracht de succesvolle seizoensopening van afgelopen woensdag een vervolg te geven.

Keeper: Thom de Koster

Veldspelers: Joeri Stehmann (aanv.), Stijn van Dalen, Wouter Maas, Wessel van der Schans, Jasper Spek, Jilles Valk, Kevin van Opstal, Björn Swaak, Guido van Schalm, Koen Vogelzang, Rick de Bonth, Lorenzo Wever, Kilian Poort, Sven Bambacht, Mika Jacobs en Oscar Vos. Grensrechter: Timo Stehmann

In de jaren zeventig en tachtig genoot ene Theo Koomen grote bekendheid. Deze geweldige sportverslaggever lukte het, om bij ontbreken van bewegend beeld en met de nodige fantasie, zelfs de meest saaie wedstrijden van allerlei sporten, tot enerverende evenementen te promoveren. Dat gaat mij niet lukken vandaag, zeker niet op deze natte grijze zondag. De mensen op de tribune die de kou trotseerden werden niet getrakteerd op goed voetbal. In de 6^e minuut leek onze ploeg op koers naar een vroege voorsprong via Björn. Hij had een kleine voorsprong op de laatste linie, maar helaas stokte zijn opmars bij het meenemen van de bal, waardoor verdedigers en keeper met vereende krachten een goal konden voorkomen. Ook de rebound van Jasper werd geblokt. Daarna gebeurde er een half uur bijna niets van importantie. Veel persoonlijke fouten, geen enkele lijn in de spelopbouw en veel lijf aan lijf duels. Door de vele overtredingen lag het spel vaak stil. Kortom het was niet best. Binnen dat geheel had onze ploeg wel een (zeer) licht overwicht en was het meest dreigend. Een schotje in de 35^e minuut, vanuit relatief kansrijke positie, door wederom Björn, was alles. En één moment waarbij de scheidsrechter helaas een voordeelsituatie over het hoofd zag. In de 41^e minuut werd de ban gebroken. Mika, schakelde zichzelf in bij de aanval, na een omschakelmoment, en leverde een voorzet van links die werd doorgekopt door Jasper. BZS zag Sven over het hoofd die in de rug was gekropen van de balgerichte verdediging. Hij controleerde en schoot beheerst op goal, en zag de bal, ondanks een deflectie, tegen de touwen belandden. De 1-0 was verdiend en gezien het weinig avontuurlijke voetbal van BZS was er weinig aanleiding om te betwijfelen, dat we deze naar de rust zouden tillen. Niets was minder waar. In de 45^e minuut moest Thom uitkomen op een diepe bal van BZS . Hij was op tijd, maar zijn trap naar voren werd geblokt. De rebound viel voor de voeten van een meegelopen aanvaller van de tegenstander. Die produceerde een rolletje op goal, waarbij Guido ondanks een uiterste krachtsinspanning net niet de 1-1 kon voorkomen. Dat was een mentaal tikje... rust.

Met de wind iets meer in de rug, was de hoop, zou onze ploeg wellicht iets dominanter kunnen voetballen. Toch was het balbezit begin tweede helft voornamelijk voor BZS . Om te duiden, dat ook zij moeite hadden om kansen te creëren, het leverde hen één schietkans op, vanaf rand strafschopgebied. Het spel lag nóg vaker stil en het was duidelijk te merken dat er veel irritaties waren over en weer. Het schijnt zeer moeilijk te zijn om niet te reageren op kleine provocaties. Lachen en iemand voetballend af te straffen, lijkt me zo veel leuker, dan negatieve emotie. Er waren een paar kleine mogelijkheden via Wouter en Jasper. Maar echte opwinding kwam er pas in 61^e minuut, bij een een ouderwetse scrimmage voor de goal van BZS, waarbij de ploeg in geel en blauw man en macht nodig had om alle doelpogingen te blokken. Hij wou er niet in. Het was wel indicatie dat we richting einde wedstrijd toch wel dominanter werden. Mooi werd het niet, maar er werd keihard gewerkt. BZS was taai en ook bereid om hier en daar een overtreding te maken. In de 82^e minuut leverde dat voor de gasten een gele kaart op. De vrije trap ging er niet in, maar het was voor onze ploeg wel het startschot om volledig op de aanval de te gaan voor de volle drie punten. Vijf minuten lang begonnen de contouren van een slotoffensief zich te openbaren aan het verkleumde publiek. Zonder grote kansen, maar met steeds meer aanvalsdrang, nam de spanning en intensiteit toe. Helaas werd alles in de kiem gesmoord, toen ook één van onze spelers de kleedkamers mocht opzoeken met een gele prent. Alsof alle lucht ontsnapte uit een luchtballon, zo zakte ook deze wedstrijd totaal inéén. Uiteindelijk had ook de scheidsrechter er tabak van, en was de puntendeling een feit. De grootste verliezers echter, waren vandaag de toeschouwers, want dit was onze slechtste wedstrijd in hele lange tijd. Mogen ze eindelijk kijken, kregen ze een....Ach ja. We zijn nog ongeslagen én we zijn koploper. Klinkt zoveel beter...Theo had er wel raad met geweten. Op naar de volgende wedstrijd.