De derde wedstrijd van het seizoen was een confrontatie met de ongekroonde kampioen van de najaarscompetitie. In aanloop naar de wedstrijd vulde zich helaas onze ziekenboeg, dus met een, voor ons, relatief klein gezelschap werd afgereisd naar het winderige Hei- en Boeicop.

Keeper: Thom de Koster

Veldspelers: Joeri Stehmann (aanv.), Wessel van der Schans, Jasper Spek, Jilles Valk, Kevin van Opstal, Björn Swaak, Guido van Schalm, Koen Vogelzang, Rick de Bonth, Kilian Poort, Sven Bambacht, Mika Jacobs en Oscar Vos. Grensrechter: Wim Vos

De gedachte dat dit wel eens een moeilijk potje kon worden, was geen voorspelling voor gevorderde waarzeggers. De thuiswedstrijd tegen HSSC’61 werd weliswaar met slechts 0-1 verloren, in de eindfase van de wedstrijd. Wij zelf speelden toen wellicht één van onze beste wedstrijden ooit. Nu duurde 50 seconden voordat onze ploeg al tegen dezelfde achterstand aankeek. Een vroege hoekschop werd bij de eerste paal niet afdoende wegwerkt en viel net buiten het doelgebied voor een knul met een oranje shirt.  Deze schoot droog binnen. een flinke morele tik. De eerste 15 minuten kwamen we er niet aan te pas. Balbezit was meestal van korte duur, onder druk van onze tegenstander. Zij lieten zelf de bal vlot rondgaan en hadden ook individueel genoeg klasse om via een solo actie met regelmaat door te prikken in ons strafschopgebied. Thom had genoeg te doen in de beginfase. Ondanks het uitvallen van Mika met een nieuwe blessure, lukte het onze ploeg om langzaam maar zeker iets meer weerwerk te verrichtten. Via lange ballen op Björn, werd er sporadisch gevaar gesticht. Helaas kregen we juist in deze fase de tweede goal om de oren. Een aanval van HSSC werd onderbroken, maar de bal werd daarbij ongelukkig, recht door het midden, in de voeten geschoven van een tegenstander. Het bleek de verkeerde persoon voor ons, want het schot wat hij produceerde van buiten het strafschopgebied was Thom te machtig. 2-0 in de 25^e minuut.  Nivo ging niet bij de pakken neerzitten en toonde veerkracht. In het resterende deel van de eerste helft deed men er alles aan om terug te komen in de wedstrijd. En er waren echt wel een paar momenten dat een treffer van ons mogelijk was geweest. Een hoekschop van Sven die voor open doelmond suisde, had met de lichtste beroering succes opgeleverd. Echter niemand anticipeerde op deze mogelijkheid. Een schietkans van Jasper in de 27^e  minuut ging hoog over, en twee pogingen van Björn in het laatste kwartier, troffen hetzelfde lot. Maar de feiten waren dat we nooit de bal op goal kregen. De mogelijkheden van de gastgevers waren talrijker en dreigender geweest.

In de rust was de boodschap vooral om te blijven geloven in een goede afloop, en de huid zo duur mogelijk te verkopen, mocht HSSC haar overwicht gaan uitdrukken in doelpunten. In ieder geval niet door de bodem zakken. Getuige het feit, dat binnen een minuut na de aftrap de 3-0 op het scorebord verscheen, bekroop toch het gevoel dat die boodschap niet goed was aangekomen. Een schot, na weer slecht wegwerken van de bal. Echter, niets was minder waar. Onze ploeg bleef knokken en hoewel het nimmer de dominantie van de thuisploeg in totaliteit afschudde, lukte het om halverwege de 2^e helft toch om HSSC met fases terug te dringen. Met succes leek het. Een schot van Sven, wat door een aanraking van de tegenstander een vreemde curve kreeg, verdween in het doel, na mistastten van de keeper. Helaas ging de vlag omhoog voor hinderlijk buitenspel van Jasper, tot groot ongenoegen van onze spelers. Ondergetekende twijfelde ook een beetje, het zou een VAR momentje hebben opgeleverd bij de profs. Hoe dan ook het werd geen 3-1, oordeelde de prima leidende scheidsrechter. Onze ploeg bleef onvermoeibaar werken en produceerde zo rond de 70^e minuut zelfs een paar leuke aanvallen, maar desondanks kwam de doelman van de thuisploeg nog zelden in actie.

Dat kan niet gezegd worden van Thom. Deze had gedurende de wedstrijd al een paar mooie saves en richting einde bleek hij ook een engeltje op de lat te hebben, want tot tweemaal toe, werd het aluminium geraakt door HSSC. In de laatste 10 minuten van de wedstrijd was de pijp aardig leeg bij veel spelers. Men had het voetballende tekort met werklust gecompenseerd, maar nu viel het niet meer te belopen. De gastgevers kregen een flink aantal mogelijkheden via de counter, om de score uit te bouwen. Met wat kunst en vliegwerk, reddingen en beetje geluk, bleef de schade echter beperkt. We bleven taai verdedigen. Waar we een paar seizoenen geleden wellicht echt een pak slaag zouden hebben gehad, lukt ons het nu om geen extra treffers te incasseren. Vanuit de leiding was er de berusting dat we een ploeg hadden getroffen die gewoon beter was. Iedereen deed uitermate zijn best, niemand die verzaakte, dus van deze zijde geen aanmerkingen. Enige kritiekpunt is de wijze waarop de drie goals ontstaan...da’s toch voer voor overdenking. Gebrek aan rust en controle bij het uitverdedigen of gewoon pech? Wim bedankt voor het vlaggen.

Op naar volgende week. Hopelijk...want we blijken weer een positief geval te hebben.