Op deze winderige zaterdagochtend stond een heuse streekderby op het programma. Haaften had enkele spelers in de gelederen met een Nivo Sparta verleden, dus die zouden best gemotiveerd zijn.

Keeper: Thom de Koster

Veldspelers: Joeri Stehmann (aanv.), Guido van Schalm, Wessel van der Schans, Jasper Spek, Kevin van Opstal, Björn Swaak, Koen Vogelzang, Sven Bambacht, Mika Jacobs, Jilles Valk, Stijn van Dalen, Merlijn van Engelen, Rick de Bonth, Oscar Vos, Kilian Poort en Wouter Maas.  Grensrechter: Timo Stehmann

De wedstrijd verliep niet als gehoopt. Inzet en werklust een voldoende, maar deze vlijt stond voornamelijk in dienst van hotseknotsbegonia voetbal wat beide ploegen op de mat legden. Wellicht was het ook te veel gevraagd, voor deze formaties, om met deze wind en het harde hobbelige veld een vorm van combinatievoetbal te tonen. Te midden van het rommelige spel, kwam onze ploeg dicht bij de voorsprong in de 14^e minuut. Na een aanval over links bracht Sven de bal in bij de 2^e paal, en deze leek reeds doeltreffend, echter er het spel ging door. Binnen een paar tellen was het totale chaos waarbij Koen, Jilles, de paal, Wessel en iedereen, die bal in de goal wilde duwen, jagen of schieten. Armen gingen de lucht in, maar blijkbaar was ie de doellijn niet gepasseerd. Na dit moment van opwinding, werd het weer relatief rustig. Haaften en Nivo hadden beide wat kleine mogelijkheden, maar de wijze waarop deze werden uitgespeeld waren testament voor de relatieve lage plek op de ranglijst, met weinig doelpunten op het saldo van beide ploegen.. Ze hielden elkaar goed in evenwicht en dat het tijdens de rust nog 0-0 stond had geen kassakraker geweest bij de bookmakers.

We waren enigszins hoopvol, dat de tweede helft een ander aanblik zou geven. De wind, nu met een andere richting, zou wellicht tot steun kunnen zijn. En inderdaad kreeg de wedstrijd een meer open karakter. Echter het was voornamelijk Haaften die er van profiteerde. De ploeg kwam in het eerste kwartier een paar keer goed door en kreeg verschillende kansen, om de score te openen, maar verzuimde of zag Thom dwarsliggen, die een aantal prachtige reddingen pleegde. Onze ploeg had moeite om de bal voorin vast te houden. Wie bij ons op het middenveld liep, had trouwens een zuurstoftank nodig, zo vaak golfde het spel op een neer. Hoe dan ook, op één of andere manier, lukte het onze ploeg om Haaften van het scoren af te houden, en zelf weer te prikken richting vijandelijke goal. Het was zo’n typische wedstrijd, waarbij de eerste ploeg die scoort, ook de winnaar is. Een klein experiment met centrale verdediger Kevin als spits, leek niet heel succesvol, om onze doelpuntendroogte te lenigen, gezien de afwezigheid van doelpogingen, gedurende zijn aanwezigheid in de aanvalspunt. Echter in de 73^e minuut lukte het hem om eindelijk met dreiging in het strafschopgebied te raken, waarbij een speler van Haaften hem naar de grond trok. Penalty. Sven ging achter de bal staan en schoot onberispelijk de 1-0 binnen. Het was licht tegen de verhoudingen, maar who cares! Precies één minuut en 15 seconden, genoot onze ploeg van een voorsprong, toen de goed leidende Gerard van Beurden een tweede maal naar de penalty stip wees. Nu voor Haaften. Van dichtbij kreeg Guido de bal tegen de hand gespeeld, en ook dit maal was zowel scheidsrechter als uitvoerende speler zonder genade, 1-1.

Het leek alsof de, overigens zeer sportieve, wedstrijd ontbrandde. Want niet alleen ging het tempo omhoog, ook de gebeurtenissen werden interessanter. In de 79^e minuut werd een vrije trap toegekend aan ons, op dertig meter van het doel. Kilian had wel trek in deze afstand en schoot direct op het doel. En het werd een fraai schot, hij ging er in!..2-1. Zou de winst dan toch lukken? Nivo leek door te pakken. Een minuut na de hernieuwde voorsprong, drong Wouter door tot vlak bij het doel, hij schoot en zag de bal op de kruising spatten. Haaften kon de bal oppikken en ging direct in de counter. Binnen enkele ogenblikken stak men het veld over een wist men een kans te creëren. 2-2.  Vier doelpunten binnen 10 minuten...en niemand was een steek verder gekomen. Met nog vijf minuut officiële speeltijd, kreeg onze ploeg een tweede maal een vrije trap, op de plek waar eerder een goal uit ontstond. Kilian ging wederom achter de bal staan om te bewijzen dat het geen toevalstreffer was, en produceerde hernieuwd een mooi schot, echter dit maal raakte hij “slechts” de lat. Zo leek er toch een puntendeling te komen, maar blijkbaar waren de voetbalgoden ons deze dag niet gunstig gezind. Joeri was wellicht de beste veldspeler geweest in deze wedstrijd, en hij was ook nu weer op zijn plek om een aanval van Haaften te ontmantelen. Hij raakte echter de bal bij het terugspelen onvoldoende, waardoor een speler van Haaften deze kon onderscheppen. Hij toonde zich bereid om met een nette rugbytackle, de rode kaart te incasseren, die bij het neerhalen van een doorgebroken speler hoort. Begrijpelijk met nog drie minuutjes op de klok. Echter de vrije trap die bij deze overtreding hoorde, werd binnengeschoten door Haaften, 2-3. Alle inspanningen van deze dag voor niets geweest. Met tien man, lukte het ons niet om nog in de buurt van het vijandelijk doel te geraken. Voetbal blijft me verbazen...zo’n spectaculair, knotsgek einde, heb ik in tijden niet gezien. Jongens bedankt voor jullie inspanningen. Helaas weer geen beloning.