De 2 bekerwedstrijden aan het begin van het seizoen waren geen succes voor onze D6. Er waren 2 grote nederlagen, met in totaal 15 tegendoelpunten, die ons met de neus op de feiten drukten dat er nog wel wat werk voor de boeg hadden. In Rhelico/Beesd D2 vonden wij een tegenstander die juist tegen deze eerste 2 tegenstanders gelijkspeelde. Een bekerwedstrijd ontdaan van alle belang, maar desalniettemin op papier een flinke kluif.

Het fotoverslag werd geheel verzorgd en mogelijk gemaakt door Marco Oomen. Wij bedanken hem voor zijn inspanningen.

Keeper: 1ste helft, Thijn Schouten, 2e helft, Mika Jacobs

Veldspelers: Lorenzo Wever (aanv.), Koen Vogelzang, Stijn van Dalen, Billal Ouaali, Sam Verleun, Youssef Kaoussi, Joeri Vandenput, Thijn Schouten, Wouter Maas, Teus Bruygom, Iris van der Wal, Kariem Hassan, Mika Jacobs en Anass el Kaoussi

Zonder onze zieke Bram Kapteijns, traden we aan. Het was zeer warm en het veld was zwaar (modderig). Het bleek al snel dat onze ploeg progressie heeft gemaakt de afgelopen 2 maanden. Vooral het veldspel was heel goed in de aanvangsfase. Met vlotte combinaties werd onze tegenstander regelmatig uit elkaar gespeeld en in de eerste 10 minuten waren er al verschillende kansen voor onze jongens. Helaas was de afronding van onze kansen van mindere kwaliteit. Er waren mogelijkheden voor Youssef, Teus, Koen en Anass en Kariem, maar telkens gaven we de keeper de kans om reddend op te treden. Rhelico kon er aanvankelijk weinig tegenover stellen.

Wouter was voor het eerst op de positie van centrale verdediger neergezet en hij bleek de gehele wedstrijd een prima vervanger van Bram. Samen met Lorenzo werden alle aanvallen onschadelijk gemaakt. Gelegenheidsdoelman Thijn hoefde slechts weinig in te grijpen. Het was dan ook een beetje wachten op het openingsdoelpunt. Deze viel in de 16e minuut, echter niet aan de goede zijde. Na een opzettelijk handspel in het 16-metergebied kreeg Rhelico een penalty en deze werd vlekkeloos binnengeschoten. Het was een beetje tegen de verhoudingen in.

Nivo liet zich niet ontmoedigen. Het duurde niet lang of Rhelico werd teruggedrongen op eigen helft. In de 19e minuut vonden we een het gaatje via onze linkerzijde waar Kariem met de bal aan de voet naar binnen kon snijden het strafschopgebied in. Oog in oog met keeper bleef hij nu koel en schoot de gelijkmaker binnen.Een verdiende treffer.

Helaas was de 1-1 ook het startpunt voor een ommekeer in de wedstrijd. Wat wissels brachten ons elftal behoorlijk uit evenwicht. Enkele spelers besloten dat dit een goed moment was om vooral in te zetten op succes door individuele acties, met veel balverlies tot gevolg. Maar nog nijpender was het feit dat er een paar spelers schijnbaar vergaten hun verdedigende taken uit te voeren. Onze verdediging zag zich regelmatig geconfronteerd met meerdere vrijlopende opkomende middenvelders en werden gedwongen om keuzes te maken. Nog geen 2 minuten na de gelijkmaker kon onze tegenstander via onze rechterzijde ongehinderd opschuiven en met een eenvoudige combinatie werd de spits vrijgespeeld. Thijn kon niets inbrengen tegen zijn schot en we stonden al weer achter.

Alsof men niets geleerd had van deze treffer bleef men nu volharden in moeilijke oplossingen en dat gaf Rhelico het vertrouwen, om met het hele elftal op onze helft te gaan voetballen en druk op onze laatste linie te zetten. In de 26e minuut leverde dat nogmaals schade op. Een tegenstander dook op aan de zijkant van het strafschopgebied en hoewel de situatie er niet gevaarlijk uitzag werd de ingebrachte bal bij de eerste paal binnen getikt. De 3-1 was een behoorlijk streep door de rekening en stond niet verhouding met het gemak waarmee we in de aanvangsfase hadden gevoetbald.

In de rust was het wellicht minder gezellig dan men zich had gehoopt, want er moest toch wel wat dingen worden gezegd over de wijze waarop wij een wedstrijd binnen 10 á 15 minuten weggaven terwijl je op bijna elk front domineerde.

De 2e helft begon nog wat weifelend, maar gelukkig kwam de machine toch weer op stoom. Teus en Youssef namen het team bij de hand en via prima combinaties lukte het ons om RB weer terug te dringen. In de 36e kreeg onze nieuw hervonden aanvalslust een extra steuntje in de rug. Een hoekschop van Wouter werd niet goed verwerkt door Rhelico en Teus kon de afvallende bal binnen schieten. De 3-2 gaf de ploeg duidelijk weer vertrouwen en er ontwikkelde zich nu een leuke strijd. Nivo Sparta ging op jacht naar de gelijkmaker en drong regelmatig heel diep door in het strafschopgebied van onze tegenstander. Helaas bleef het steken op de afronding van de kansen. De verdediging kwam in deze periode niet meer in de problemen. Stijn, Thijn, Billal en Lorenzo bleken in de duels meestal de meerdere van hun persoonlijke tegenstander en Mika had eigenlijk niet veel te doen, op een paar gemakkelijk te verwerken afstandsschoten na.

Het was wachten op de gelijkmaker. Kariem wist zich in de 50e minuut weer vrij te maken en de aanvallend ingestelde middenvelder zocht gelijk het avontuur richting doel. Ter hoogte van de strafschoppenstip legde hij aan voor zijn 2e treffer. De 3-3 was verdiend en het leek er op alsof we alsnog voor de volle winst konden gaan. Helaas bleken enkele van onze sterkhouders in de as van het veld aardig leeggespeeld, zo naar het einde toe. Aan goede wil geen gebrek meer, maar ons spel werd slordiger, waardoor veel aanvallen de snelheid misten om de verdediging van onze tegenstander definitief uit elkaar te spelen. Er waren wel mogelijkheden maar, het werd langzaam duidelijk dat er geen wind meer in de zeilen zat. De 3-3 werd dus de eindstand van deze, achteraf gezien, boeiende en leerzame wedstrijd. Technische staf heeft een paar zaken gezien, goed en slecht, waar we mee aan de slag kunnen. In ieder geval hulde voor het tonen van ruggengraat, want de wijze waarop we de 2 helft terug kwamen in de wedstrijd was gewoon goed te noemen.