De derde wedstrijd van het lopende seizoen bracht ons bij koploper Haaften. Hopelijk kon er eindelijk een resultaat worden geboekt.

Keeper: Timo Stehmann

Veldspelers: Kevin van Opstal (aanv.), Guido van Schalm, Wessel van der Schans, Björn Swaak, Koen Vogelzang, Sven Bambacht, Daan ‘t Gilde, Stijn van Dalen, Robin van Steenbergen, Floris Schippers,Wouter Maas, Rick de Bonth, Lorenzo Wever en Merlijn van Engelen.

Het waren zware omstandigheden op sportcomplex Elzenbos. Twee wolkenbreuken hadden het veld zwaar en drassig gemaakt. Maar dat mocht de pret niet drukken en met lichte vertraging werd er toch afgetrapt. De eerste helft kan ik kort over zijn. Nivo Sparta speelde georganiseerd en gaf weinig weg. Ook voetballend deden we aardig mee. Haaften had zoals verwacht een overwicht. Het schepte een handvol kleine mogelijkheden, maar produceerde weinig verontrustends richting onze goal. Via opkomende backs, creëerde het regelmatig een overtal in aanvallende zin, maar het lukte onze ploeg aardig om dit in de zone op te vangen, waarbij voor het verdedigende werk van Sven en Koen opviel, die beiden veel meters moest maken en dat met grote overgave deden. Helaas stond er tegenover dat we in aanvallende zin zelf weinig voor elkaar speelden. Wouter en Björn werden met regelmaat diep gestuurd, maar stonden er dan een beetje alleen voor. Floris nam tweemaal het doel op de korrel, echter de keeper van Haaften hoefde maar één keer daadwerkelijk in te grijpen. Een 0-0 met de rust leek de meest logische score, echter in de 42^e minuut werd er door één van onze backs op incorrecte wijze geïntervenieerd in het strafschopgebied. De aanvaller van Haaften was eigenlijk al op weg richting de zijkant van het strafschopgebied, met zijn rug naar de goal, dus het ingrijpen leek overbodig. Er volgde contact en de goed leidende scheidsrechter kon alleen maar naar de stip wijzen. Van elf meter werd de 1-0 aangetekend. Een stand die wellicht recht deed aan de krachtsverhoudingen, maar desalniettemin als zeer onnodig werd ervaren, want we hadden zaken redelijk onder controle tot dat moment. Helaas lukte het zelfs niet om met 1-0 te gaan rusten. Met luttele seconden op de klok, tastte Timo mis op een voorzet. De bal glipte uit zijn handen, zo over de doellijn. Jammer want hij speelde een goede wedstrijd, maar dat is het lot van een goalkeeper. Dat was het. Nauwelijks kansen weggeven en toch 2-0 achter.

Alle goede intenties ten spijt werd de tweede helft geen pretje. Vrij snel na de aftrap kreeg Haaften een grote kans op de 3-0. Gelukkig schoot de spits naast. Echter het werd een voorbode voor wat komen zou. In de 60^e minuut besloot onze ploeg wederom Haaften een handje te helpen. Met een foute inspeelpass vanuit de verdediging richting het drukke middenveld. Een rechte pass, i.p.v. een diagonaal, een interceptie volgde en de in de omschakeling was niemand van ons doortastend genoeg om de 3-0 te voorkomen. Het werd van kwaad tot erger. Lorenzo was de eerste helft al uitgevallen met een blessure en al snel voegden ook Robin en Rick zich bij de ziekenboeg. Echter de wedstrijd was toen al gespeeld. Om de lage leercurve aan te stippen op deze dag werd er centraal in de verdediging weer een fout gemaakt, die leidde tot de 4-0 in de 70^e minuut. Vier persoonlijke fouten, vier goals tegen. Geen wonder dat het moraal een behoorlijke tik had gekregen. We probeerden te blijven voetballen, dat moet worden gezegd. Zelfs na deze grote achterstand waren er momenten dat ook wij voor de goal kwamen van Haaften. Echter bleken we in de eindfase van het aanvalsspel te slordig of gehaast. De gastgevers hadden veel meer rust aan de bal in deze situaties. Het was niet verwonderlijk dat dit nog twee tegentreffers opleverde in de 79e en de 87^e minuut. Zelfs ondergetekende, kon het niet opbrengen om met veel aandacht, de totstandkoming te registreren. Berusting was het gevoel wat overheerste. Er moet iets gaan veranderen, want anders wordt dit een zeer teleurstellende campagne.