De tweede wedstrijd van de competitie bracht ons een ontmoeting met BLC uit de Bosch. In een grijs-grauwe, miezerige setting op Sportpark De Watertoren werd redelijk vroeg afgetrapt.

Marco Oomen heeft een mooi fotoverslag  gemaakt van de wedstrijd.. https://www.fotosite-nivo-sparta.nl Bedankt hier voor.

Keeper: Timo Stehmann

Veldspelers: Joeri Stehmann (aanv.), Guido van Schalm, Wessel van der Schans, Kevin van Opstal, Björn Swaak, Koen Vogelzang, Sven Bambacht, Daan ‘t Gilde, Stijn van Dalen, Robin van Steenbergen, Floris Schippers, Jasper Spek,Wouter Maas, Rick de Bonth. Lorenzo Wever en Merlijn van Engelen.

Onze ploeg begon redelijk voortvarend aan de wedstrijd en had de eerste tien minuten naast een veldoverwicht ook twee mogelijkheden om tot een kans te komen, die door technische fouten niet tot stand kwamen. Stop je hem goed af, heb je een kans, laat je hem van je voet afglijden, is de kans weg. We waren niet scherp, maar in ieder geval wel in staat om BLC aardig terug te drukken. Rond de tiende minuut begon dat echter langzaam te kenteren. De Bossche ploeg werd daarbij in het zadel geholpen door de vele slordigheden aan onze zijde. Één van die momenten leverde schade op, balverlies leidde tot een omschakelmoment, en helaas besloot onze verdediging de versnelling in zijn achteruit te zetten in plaat naar voren te verdedigen. Geen enkele druk op de bal en een vrije schietkans op de rand van het zestienmetergebied waren het gevolg. 0-1...je ziet het met lede ogen aan. Hoe help ik de tegenstander in het zadel? Ook na deze goal, bleef onze ploeg worstelen met zichzelf. De Bossche ploeg voerde de druk op, omdat zij ook zagen dat we moeite hadden op het gladde veld de controle te houden. Balbezit duurde bij ons meestal niet lang in de fase na het doelpunt tot pakweg 10 minuten voor de rust. Onze keeper was gelukkig op dreef en het vizier stond niet goed afgesteld bij de gasten. Als de tegenstander effectiever met het handvol mogelijkheden was omgegaan, had men afstand genomen. Helaas werd de wedstrijd ook ontsiert door provocaties  en scheldwoorden van bijzonder laag allooi, van enkele heren uit de Bosch. Onze ploeg had duidelijk moeite met deze wijze van sportbelevenis. Het liet zich van de wijs brengen, waardoor de eerste helft weinig te genieten viel. In de 31^e minuut was er een grote kans voor Jasper, een beetje uit het niets, die eigenlijk wel de gelijkmaker had mogen opleveren. En in de 45^e een leuke aanval via Wouter, over rechts die met een voorzet de kruin van Sven vond. Maar deze kon helaas net geen richting meer geven aan de bal. Dat waren de schaarse wapenfeiten.

De tweede helft kwamen we een stuk beter voor de dag. Rick was zeer actief in de spits en had een paar mooie acties, binnen zeer kort tijdsbestek. Een schot in de 49^e minuut werd gered door de keeper en enkele minuten was er een prachtige aanval waarbij hij Wouter vrijspeelde, deze liet het balletje weer verder lopen naar Robin. Deze had de gelijkmaker op de pantoffel, maar trof hard de paal. Tussendoor was er een aanval waarbij zowel Guido als Rick in kansrijke positie mochten aanleggen voor een schot op goal, maar helaas wilde hij er niet in. In de 55^e was er weer een voorzet van Wouter die wederom Rick vond. Deze produceerde een krul richting kruising, maar ook deze poging werd uit de bovenhoek geplukt. Vijf grote kansen, binnen zes minuten. BLC kraakte. Maar het gaat om de goals...en terwijl de ondergetekende de woorden uitsprak, dat “je moet niet raar moest opkijken dat zij (BLC), wel gelijk een goal maken”, gebeurde precies wat je vreest. De eerste tegenaanval werd verwerkt tot een hoekschop, de bal werd voorgebracht, achterin was er een dekkingsfout, en hoppa, de 0-2 werd binnengeknikt. Totaal tegen de verhouding in, in de 56e minuut. Dit was een zeer gevoelig tik. Je zag het aan de ploeg, koppies naar beneden. Dat was kaasje voor BLC. Terwijl ons ploegje duidelijk nog bezig was om zich te herpakken sloeg BLC op Italiaanse wijze weer toe. 0-3 in de 63^e minuut. Weer in de omschakeling. Ditmaal effectiever dan de eerste helft.

Gelukkig lukte het onze ploeg hierna zich toch weer op te pakken en voorkwam het verdere schade. Met vereende krachten werd de aanval weer gezocht en er kwamen er weer mogelijkheden. Zeker toen Wouter op fraaie wijze de 1-3 binnentrapte in de 62^e minuut, had niemand het idee dat dit een onmogelijk opgave zou zijn, om nog recht te zetten. Er werd keihard geknokt, maar het spel kreeg niet meer de Schwung van direct na de pauze. Veel overtredingen, veel misbaar, veel appelleren. De wedstrijd werd dood gemaakt en was ondanks een paar mooie aanvallen van onze zijde, geen leuke ervaring. Hopelijk wel één om van te leren, want onze jongens zullen zich toch mentaal moeten wapenen tegen dit soort ploegen. Overigens wel complimenten voor hun veerkracht en het feit dat men de scheidsrechter op juiste wijze bleef bejegenen, ondanks de hoge emoties. In het restant van de wedstrijd waren er nog best een paar mogelijkheden voor ons, die het spel weer op de wagen hadden kunnen zeten. Als we toch iets minder gehaast waren geweest in de afwerking. Valkuilen voor een ploeg op achterstand. Enkele voorzetten waren net te kort of te lang, een paar schoten werden geblokt en hadden wellicht naar een andere speler gemoeten, die er beter voorstond. Ondanks druk op de verdediging van BLC, werden gaandeweg de kansen kleiner en meer sporadisch. Een schot van Wouter uit een vrije trap had wellicht nog een dwaze slotfase kunnen aankondigen, maar ook deze werd door de keeper onschadelijk gemaakt. Althans, dat zegt mijn geheugen, want de onophoudelijke regen had niet alleen een nat pak, maar onleesbare aantekenen opgeleverd. De tijd liep weg. Het fluitsignaal voor einde wedstrijd was, ondanks de aanstaande nederlaag, welkom. Ik wens alle betrokkenen wijsheid en gedachten van reflectie. Op naar de volgende.