De JO23-1 mocht een hernieuwde poging wagen om een keer het volle pond binnen te halen op eigen terrein. De ploeg is telkens dichtbij, maar trekt tot nu toe aan het korte eind.

Keeper: Timo Stehmann

Veldspelers: Joeri Stehmann(aanv.), Wessel van der Schans, Björn Swaak, Koen Vogelzang, Sven Bambacht, Robin van Steenbergen, Floris Schippers,Wouter Maas, Rick de Bonth, Jasper Spek, Merlijn van Engelen, Guido van Schalm , Mika Jacobs, Kevin van Opstal en Stijn van Dalen.

Onder prachtige omstandigheden, voor de tijd van het jaar, werd afgetrapt tegen Theole. Wie de eerste twintig minuten aanschouwde zou niet gedacht hebben dat er sprake was van een duel in de onderste regionen, want er werd goed gevoetbald door beide ploegen. Het duel ging gelijk op, in mogelijkheden en kansen, onder het oog van de prima fluitende scheidsrechter Romano. In de 14e minuut leek Nivo op weg naar de openingstreffer. Wouter kon zijn rentree luister bij zetten, met een goede passeer actie over de flank en voorzet op Rick, maar deze kon de geboden kans niet afwerken. Enkele minuten later moest Timo handelend optreden op een gevaarlijk schot van buiten het strafschopgebied. Theole begon na zo’n twintig minuten uit haar schulp te kruipen en deed dit in deze fase, voornamelijk via schoten van afstand. In de 24^e minuut had onze doelman weer een prima redding op zo’n poging. Echter een minuut later was het toch een keer raak. Vanuit een vrije trap, op respectabele 30 meter van goal, zeilde in de hoek. De 0-1 achterstand, was iets tegen de verhouding in, maar dat begint inmiddels te wennen (of toch niet..?). Onze ploeg liet het er niet bij zetten en zette de schouders er onder. Rechtsback Guido had de opdracht, om mee op te komen over de flank, goed begrepen en stoomde regelmatig op, richting vijandelijk doel. In de 30^e minuut, maakte hij zich los van zijn directe opponent en waagde op rand zestienmetergebied een poging. Zijn schot was onhoudbaar, maar trof slechts de paal. In de rebound leek Rick van dichtbij te kunnen profiteren, maar hij had het vizier te hoog staan. Nog geen minuut later was het weer Theole die met een vlotte aanval onze defensie open legde, en ook zij troffen afsluitend de paal. Ondanks de achterstand, was het een zeer leuk duel om te zien. Tussendoor was er nog een grote kans voor Jasper, die opteerde om de bal af te stoppen, op de borst, i.p.v. een kopbal, waardoor de geboden mogelijkheid, de uitgekomen keeper te verrassen verdween. In de 39^e minuut was er voor onze ploeg weer een tegenvaller. Wederom wist Theole via een vrije trap te scoren, nu vanaf een meter of 25. De bal toucheerde nog de paal, maar viel daarna binnen. Gelijkwaardig in voetbal en kansen, maar toch weer 0-2 achter met de rust, via dode spelmomenten. Het is inmiddels het leidmotief van dit seizoen voor onze ploeg.

De tweede helft werd met frisse moed en inzet getracht om z.s.m. de aansluitingstreffer te vinden. Het ging wellicht ten koste van het veldspel, maar er werd iets meer op fysieke kracht en opportunisme gespeeld, in de hoop dat de 11-11-bal-benen het 90 minuten vol zouden houden. Niet opgeven was het devies. Het leverde een handvol mogelijkheden op. Theole werd naar achter gedwongen en moest een paar keer op de noodrem trappen. Dat leverde enkele vrije trappen op. In de 60^e minuut werd er één van de zijkant voorgebracht door Stijn. Deze vond het hoofd van Jasper, die onhoudbaar de 1-2 binnenknikte. Deze treffer werkte als steun in de rug en de JO23 zette een tandje bij. Helaas waren we vaak slordig in de laatste fase van de aanval. Er lag regelmatig genoeg ruimte in de rug van de Tielse formatie op de flanken. Maar het lukte Merlijn, Björn en ook andere spelers die daar opdoken, niet om die laatste beslissende bal te geven. De beloftevolle aanvallen waren niet op één hand te tellen. Wederom werden we geklopt op effectiviteit. In de 71^e was er een counter van de gasten over onze rechterflank. Ternauwernood leek het gevaar gestopt en duwde onze verdediging de aanvallers tot buiten het strafschopgebied. Daar werd de bal echter, vanuit de halve cirkel, teruggelegd op de opkomende centrale middenvelder en die schoof met binnenkant voet de bal, hard en zuiver, in het zij-netje voor de 1-3. We moesten weer opnieuw beginnen, maar het werd duidelijk dat de krachten bij sommige na begonnen te laten. De ruimtes op het middenveld werden groter. Elke afgeslagen aanval werd begroet met counter, waardoor er veel meters moesten worden gemaakt. Onze defensie leverde goed weerwerk, maar gaf daarbij in de 77^e minuut een hoekschop weg. Deze werd ingebracht en niet goed genoeg verwerkt, waarbij de afvallende bal voor de voeten van een geel-zwarte hemd viel. Hoog en droog werd de bal binnengetrapt. Na deze 1-4 leek het wel zo’n beetje gedaan. Echter enkele minuten later was het wederom Jasper die een treffer maakte, via een mooi schoot, waardoor er weer wat leven kwam in de wedstrijd. De resterende tien minuten leverde echter minder gevaar op aan beide kanten. De vermoeidheid sloeg toe, dreigende situaties werden steeds vaker met eenvoud ontmanteld door beide defensies. En toen er links en rechts wat spelers met lichte blessures kregen te kampen, was het mooi geweest. Zo ging deze sportieve wedstrijd (een verademing vergeleken met vorige week), die lange tijd zeer aantrekkelijk was geweest om naar te kijken, uit als een nachtkaars. Helaas heren. Het mocht weer niet zo zijn. Op naar de volgende.