Een week na de ontmoeting met OJC was al weer de return. Indelingen van de KNVB zijn af en toe wonderbaarlijk. Na twee zeges op rij was het vertrouwen goed en hoopte de ploeg op verder succes.

Keeper: Guido van Schalm

Veldspelers: Joeri Stehmann(aanv.), Björn Swaak, Sven Bambacht, Daan ‘t Gilde, Floris Schippers,Wouter Maas, Rick de Bonth, Jasper Spek, Stijn van Dalen, Wessel van der Schans, Sander Keinemans en Robin van Steenbergen.

De hernieuwde ontmoeting begon met een valse noot voor onze ploeg. Nog tijdens de warming up lieten twee verdedigers weten dat ze niet konden starten. Dat was een aardige streep door de rekening. Met een keiharde wind tegen werd begonnen aan de wedstrijd. De aanvangsfase was alleraardigst van onze zijde. Goed voetbal viel niet te verwachten onder deze omstandigheden, maar we bleven aardig overeind en hadden een paar speldenprikjes richting vijandelijk doel die er hoopvol uitzagen. OJC was iets dominanter, maar dat was niet vreemd, het was echt een worsteling om vooruit te komen. Op de momenten dat we op hun helft kwamen, werden we echt wel gevaarlijk, maar de laatste pass bleek telkens niet accuraat genoeg. Ook OJC had er moeite mee want meeste aanvallen eindigen over achter-of zijlijn. Helaas bleek het evenwicht op het veld wankel. In de 13^e minuut werd er geknoeid op ons middenveld. Een moeilijk passje leidde tot druk op de ontvanger en vanaf dat moment leek het een domino-effect, want elke situatie die er op volgde leidde tot meer problemen, uiteindelijk balverlies en in de omschakeling kwamen we net te kort om ergens de bal te onderbreken. OJC penetreerde het strafschopgebied en tekende van dichtbij de 1-0 aan. Geen nood aan de man. Daar gaf het voetbal geen aanleiding toe. Aanvankelijk leek onze ploeg ook de draad op te pikken, maar gaandeweg de eerste helft verminderde de duur van ons balbezit. OJC was scherp in de duels en wij hadden moeite om de bal in de ploeg te houden. De scheidsrechter besloot een duitje in zakje te doen door een gele kaart te tonen aan Wessel, bij een ogenschijnlijk kleine overtreding, wat gemengde gevoelens opriep, vanwege zijn gebrek om bij een eerdere situatie ook op deze wijze op te treden. In de 34^e minuut hadden we helaas weer averij. Met een simpele één-twee (simpel voetballen is moeilijk) werd een aanvaller  van OJC op rand zestienmetergebied vrijgespeeld. Zijn schuiver naar de hoek werd gepareerd door Guido, maar trof daarna de paal. Alle snelheid was uit bal en werd nu gegrepen door de wind, waardoor het tergend langzaam over de doellijn rolde. Twee kansen, twee goals. Nog steeds niets aan de hand, of toch? Enkele minuten later verkreeg OJC een hoekschop, die werd ver voorbij de tweede paal ingebracht, teruggekopt en met een tweede aanraking plofte de bal in tegendraadse richting achter onze kansloze doelman. Een 3-0 achterstand was toch wel fiks. Helaas viel bij ons, een derde verdediger uit met een blessure, na een geniepige overtreding. Het zat even niet mee. Met hangen en wurgen werden zonder verder schade de rust gehaald.

Met wat omzettingen was het strijdplan bedoeld, dat we de in de tweede helft OJC snel onder druk zouden zetten. Geholpen door de wind, en bij een eventuele lange pass, de 2^e bal op pikken. Achter werd er nu één op één gespeeld. Helaas kwam het er niet van. De eerste aanval van OJC was gelijk raak in de 48^e minuut. De wijze waarop hij viel was symptomatisch voor onze wedstrijd. Drie keer op rij won een verdediger een duel en drie keer viel de afvallende bal bij een speler van OJC. De laatste haalde trekker over. Dat was eigenlijk toch ons strijdplan?...Een 4-0 achterstand was te veel. Daarna kwamen we nooit in meer ons spel. Een vierde uitvaller aan onze zijde zorgde helemaal voor een onorthodoxe opstelling. Het zag er naar uit dat het een lange moeizame middag zou worden. De leidsman floot daarnaast warrig. Hij kreeg daarmee wellicht de lachers op de hand bij OJC, want het leidde tot nogal wat misbaar bij onze spelers. In totaal ontvingen we deze wedstrijd vier keer een gele kaart (dus 40 minuten met tien man). Ik kon het uit zijn visie nog wel verklaren, vanwege het geouwehoer en er waren momenten dat enkele heren te veel bezig met de ledematen van onze opponenten. Maar dan had hij de lijn door moeten trekken richting OJC, die een paar keer weg kwamen met overtredingen, die m.i. eenzelfde straf verdienden. Met name een keihard weggeschoten bal door een OJC speler, op het achterhoofd van een toeschouwster, terwijl het fluitsignaal al lang geklonken had, leidde tot onbegrip en sarcasme. Niet vanwege dit ongelukkige incident, want er was geen opzet, maar vanwege het spelbederf. Het was mede uitvloeisel van zijn beslissingen, dat er onnodig een negatief atmosfeertje ontstond op het veld. Hier moeten we toch beter mee om leren gaan. Zo sukkelde de wedstrijd verder. In ondertal probeerde mijn ploeg van alles om toch nog de eer te redden en het kreeg twee maal een kleine mogelijkheid. Het geloof en de saamhorigheid van afgelopen maandag ontbrak in deze wedstrijd. De nederlaag was verdiend. Wellicht niet in deze orde en grootte, maar we hebben zelf toch te weinig getoond. Een busje geblesseerden rijker en zonder punten, konden we huiswaarts keren. Hopelijk is er tijd genoeg voor fysiek herstel, richting de volgende pot. Hoofd omhoog, en door.