Na het prachtige succes vorige week tegen de koploper, waren er hooggespannen verwachtingen binnen de spelersgroep over het duel tegen de hekkensluiter. Zonder onze zieke Wouter (wij wensen hem uiteraard beterschap) konden we aantreden tegen onze vrienden uit Kerkwijk. Op deze koude zaterdagochtend mochten de heren en dame het laten zien. Maar dan alleen nadat er door de staf voorafgaand aan de wedstrijd nadrukkelijk gewaarschuwd werd dat dit wel eens een hele lastige klus zou kunnen worden.

Het traditionele fotoverslag is weer verzorgd door Marco Oomen. Wederom bedankt voor je inspanningen.

Keeper 1e helft Mika Jacobs, 2e helft Anass el Kaoussi

Veldspelers: Lorenzo Wever (aanv.), Koen Vogelzang, Stijn van Dalen, Billal Ouaali, Sam Verleun, Bram Kapteijns, Youssef Kaoussi, Joeri Vandenput, Teus Bruygom, Iris van der Wal, Kariem Hassan, Mika Jacobs, Thijn Schouten en Anass el Kaoussi

Vanaf aanvang nam ons elftal het initiatief en het leek alsof men de advies ter harte had genomen om vooral de bal het werk te laten doen. Er waren enkele goede mogelijkheden voor Youssef en Teus, maar het was nogal druk in het strafschopgebied waardoor het moeilijk was om er voetballend doorheen te komen. De beste kansen waren er vooral via de rechterkant, waar het Koen enige malen lukte om de achterlijn te halen en voor te zetten. Helaas werden onze aanvallers meestal afgetroefd door de verdedigers van Kerkwijk en behoudens een paar hoekschoppen hielden we er niets aan over. Helaas duurde de fase van geduld en overspelen niet lang. Want terwijl de mogelijkheden gaandeweg schaarser werden, werd ons voetbal slordiger en individualistischer.

Verdedigend kwamen we aanvankelijk niet in gevaar, maar terwijl enkele spelers zich keer op keer vastliepen op de blauw-gele muur, begonnen Kerkwijk steeds meer vertrouwen te krijgen. Het duurde dan ook niet lang of ook zij konden via enkele venijnige counters voor onze goal verschijnen en dat leidde tot enige doelpogingen waarbij Mika handelend moest optreden. Één maal echter werd ie verslagen, maar tot opluchting van iedereen met een Nivo-logo op de borst belandde de bal op de paal.

Van onze zijde viel weinig meer te melden. Het zou een opsomming worden van individuele fouten, aarzelingen, wilde trappen naar voren, kansloze solo's, onbegrijpelijke beslissingen om ballen niet te geven aan een medespeler en slappe duels met de tegenstander. (Heb ik het toch allemaal opgeschreven) Het was matig, heel matig. Een paar spelers wisten nog tot een normaal niveau te komen, maar als team was het los zand. Het rustsignaal was een bevrijding.

Bij de limonade was het tijd om zaken weer op scherp te zetten en ook tactisch wat aan te passen. Wellicht was het daarom dat in de tweede helft er iets beter werd gevoetbald. Het duurde niet lang voordat er via de buitenspelers gevaarlijk werd doorgebroken. Zowel Mika op links als Koen op rechts waren op snelheid hun persoonlijk tegenstander meerdere malen de baas en het was een klein wonder dat er niet werd gescoord uit de vele kansen die hieruit ontstonden. Er werd beter overgespeeld en de ruimtes werden beter benut. Voor Kerkwijk was het in deze beginfase soms alle hens aan dek, waarbij voor de keeper zich onderscheidde door uitstekende reddingen. Iris, Mika, Youssef, Koen en Teus hadden een doelpunt op hun schoen liggen maar hij wilde er niet in. Uiteindelijk was Teus het die in de 40e minuut de ban wist te breken, met een mooi afstandsschot, waarbij ook de doelman het hoofd moest buigen. Ook na deze treffer bleef Nivo drukken, maar Kerkwijk had het besef dat het nog niet verslagen was en kwam enkele malen goed voor de dag met uitvallen die voor overwerk zorgden bij onze defensie. Gelukkig tonden onze centrale mensen goed te verdedigen en als er dan gevaar dreigde bleek Anass prima in staat om de ballen tegen te houden.

Met nog 12 minuten op de klok viel de 2-0 nadat er een ongelukkige terugspeelbal werd gegeven op de keeper die mede onder druk van Youssef de bal niet kon keren. Het had eigenlijk de bevrijdende treffer moeten zijn die voor rust en zekerheid had moeten zorgen in ons spel, maar helaas bleek dit juist niet het geval. Enkele minuten na onze tweede treffer wist Kerkwijk een counter te plaatsen en via een goede dieptebal door ons centrum door te breken. De spits maakte oog in oog met Anass geen fouten en maakte de kans koel af.

In de resterende minuten bleef het daarom onrustig voetballen. Er moet gezegd dat Kerkwijk geen echte grote kansen meer kreeg, maar het bleef dreigend op de momenten dat er moest worden omgeschakeld. Wijzelf bleken ook niet meer in staat aan te knopen bij het voetbal wat ons de 2 treffers opleverde. Tegen het einde ontbrak het beide ploegen de kracht en de kwaliteit om nog iets aan de stand te veranderen en bleven de drie punten uiteindelijk met hangen en wurgen in Zaltbommel. Het was geen mooie zege, maar het lijkt genoeg om de 2e plaats in de competitie veilig te stellen en dat is op zich een prima gedaan. Later op de ochtend werd bekend dat LRC haar wedstrijd won en haalde daardoor het kampioenschap binnen. Wij feliciteren hen met deze goede prestatie.