De eerste lentedag van dit jaar was koud en guur en het was zeker geen pretje voor het publiek om op de vroege morgen de eerste confrontatie met Arkel te aanschouwen. Helaas waren Kariem en Lorenzo geblesseerd en moesten zij deze ontmoeting aan zich voorbij laten gaan.

Ook van deze wedstrijd maakte Marco Oomen een fotoverslag. Klik op deze link om te bekijken.

Keeper: 1ste helft, Mika Jacobs, 2e helft, Stijn van Dalen

Veldspelers: Iris van der Wal (aanv.), Koen Vogelzang, Stijn van Dalen, Billal Ouaali, Sam Verleun, Youssef Kaoussi, Joeri Vandenput, Thijn Schouten, Bram Kapteijns, Wouter Maas, Teus Bruygom, Mika Jacobs en Anass el Kaoussi.

Geluk viel ons ten deel dat wij Roel Donkers iemand bereid vonden om deze wedstrijd te leiden als scheidsrechter en dat deed hij prima. De eerste helft was geen spektakel, zeker niet gezien door Nivo-bril. Onze aanvallen waren traag, aarzelend en zonder overleg. Er waren enkele spelers die vooral bezig waren met individuele acties, waarbij goede mogelijkheden om met een steekpass een medespeler vrij te spelen in de rug van de defensie van Arkel verprutst werden. 

Verdedigend was het niet veel beter. Ook hier leek een gebrek aan concentratie ons parten te spelen. Er werden veel verkeerde keuzes gemaakt in hoe men de ruimtes moest opvullen. Afwachtend en passief lieten we het spel aan Arkel. Daardoor kwamen we op het middenveld en in de verdediging vaak niet in de duels en het duurde niet lang of Arkel begon vertrouwen te putten uit het feit dat men lekker vrij kon combineren. Het leverde hen een handvol mogelijkheden op. Het duurde dan ook niet lang of de 0-1 stond op het bord, na een goede aanval van onze tegenstander in de 15e minuut. Alhoewel onze wijze van verdedigen ook in dit geval op zijn zachtst gezegd "naief" te noemen was. Wij hoefden niet te klagen over het feit dat het daarbij bleef in de eerste helft. De matte speelwijze, het gebrek aan een kleine dosis onverzettelijkheid en ook de eigenwijsheid waarmee het spel beleefde waren niet bepaald hartverwarmend op de koude ochtend. Meer hoeft er niet over geschreven te worden.

De tweede helft liet een ander Nivo Sparta zien. Hoewel men in de rust vreesde voor een uitbrander van de leiding, bleef deze uit, maar werd wel duidelijk gewezen op bepaalde gebreken in onze speelwijze en het leek er op dat deze ter harte werd genomen. Door enkele omzettingen in de opstelling werd tevens getracht om de zwakke punten van de tegenstander uit te buiten en vooral veel dominanter te spelen. Het spel moest gebeuren op de helft van de tegenstander met veel druk op de bal om fouten af te dwingen. Het leidde vanaf het begin tot mogelijkheden en meer dreiging. Al snel ging Arkel hoekschoppen weggeven en andermaal liet Wouter zien over een prima trap te beschikken. In de 36e minuut krulde hij de bal in één keer hoog over de keeper in de goal. 1-1.

Lang duurde deze vreugde niet. Terwijl Nivo steeds sterker aandrong, liet Arkel enkele malen een counter zien over de flanken. In de 39e minuut belandde de bal bij de linksbuiten van Arkel. Er werd zeer wijfelend en ondoordacht ingegrepen door twee van onze verdedigers waardoor hij zich vrij kon spelen en liet Stijn kansloos. Een fikse domper, vooral omdat we in deze fase toch het betere van het spel hadden. Gelukkig liet onze ploeg zich niet ontmoedigen en toog weer ten aanval. Het werd sterker en drong Arkel steeds verder terug. Het leverde steeds vaker kansen op. Iris was dichtbij de gelijkmaker en in de 41e minuut met een goed schot. Het leverde weer een hoekschop op en ook dit keer veranderde de voorzet van Wouter in een doelpunt.

De wedstrijd leek definitief gekanteld. Arkel kreeg geen gelegenheid meer om uit haar verdedigende stelling te komen en werd met regelmaat tot diep in het strafschopgebied uitgespeeld. Wouter had bij een rush door het midden de 3-2 op de schoen maar de bal werd vlak voor de doellijn weggewerkt. Koen kreeg een kopkans en zag de een metertje naast gaan. Er waren nog wat gevaarlijk hoekschoppen en schoten, maar hij wilde er niet in.

Arkel overleefde en vocht zich langzaam weer terug in de wedstrijd. Het kreeg herhaaldelijk zeer goed mogelijkheden, ook omdat het verdedigen aan onze zijde vandaag echt niet goed was. Er werd te vaak "gehapt" in duels, waarna men kinderlijk eenvoudig werd uitgespeeld, waardoor het meer dan eens hectisch werd in ons strafschopgebied. De wedstrijd ging in deze fase op en neer, en was in ieder geval spannend. Het leek gelukkig niet meer op de staande receptie van de eerste helft. Na een ongelukkige handsbal van onze zijde mocht een speler op ongeveer 22/23 meter van het doel aanleggen voor een vrije trap in de 46e minuut. Stijn verkeek zich op deze hoge bal en het was weer 2-3. Hierna ging de wedstrijd nog even op en neer, maar het werd duidelijk dat men bij Nivo mentaal een opdonder had gekregen na de hernieuwde voorsprong van de tegenstander. Het geloof leek weg in de goede afloop. De linies kwamen te ver uit elkaar te liggen en Arkel kon weer combineren zoals men dat in de eerste helft had gedaan. Met nog luttele minuten op de klok was er een prima combinatie met een slim balletje diep van een middenvelder over onze rechterzijde waarna onze verdediging totaal was uitgespeeld. Arkel maakte deze kans koel af en daarmee was alle hoop vervlogen op een goed resultaat.

Uiteindelijk verloren we van een tegenstander waarvan we niet hoefden te verliezen, indien we maar wat minder afwachtend en angstig waren geweest in ons voetbal. We lieten het spel te veel gebeuren, zonder zelf in actie te komen. Uiteindelijk hebben we gewoon te weinig getoond wat we kunnen en deze nederlaag over onszelf afgeroepen.