Vandaag een cruciale dag. Bij verlies zou het kampioenschap onbereikbaar worden, bij alle andere standen zijn we afhankelijk hetgeen Well (de koploper) doet. Dus opdracht is simpel, gewoon winnen. Met een heel gehavend elftal, 8 spelers missen we en Admir niet geheel inzetbaar, zijn we, met ondersteuning van 3 gastspelers richting Sliedrecht vertrokken. Vermoedelijk had Well van alles geprobeerd ons het spelen onmogelijk te maken, zelfs de oprit richting Sliedrecht was afgesloten, maar een echte Nivo-speler is niet voor 1 oprit te vangen. Dus wat omrijden, wat binnendoor, maar helaas, Well, Sliedrecht wisten we te bereiken. Aldaar was de ontvangst weer buitengewoon, een commissiekamer zonder iemand erin, koffie die al drie weken stond te pruttelen, alles was gedaan om het ons vooral niet naar de zin te maken. En, tot overmaakt van ramp deed Admir zijn naar geen eer aan, kraddie Addi. Geen bier dit keer na de wedstrijd. Slechte zaak. Addi.

De basis was redelijk vast, met Anton en Pim als gastspelers. Eerste helft was zeker voor de vijand, en daarbij zeker geholpen door de scheids. Overtredingen die zeker voor ons waren floot hij voor ons, de rest was alles vormde vijand. En dan gaat bij ons de grens ook wat moeilijker doen, en vlagt wat meer in het voordeel van Nivo. Is dit goed? Nee, maar een scheids die niet onpartijdig fluit is nog veel erger.

Maar de wedstrijd. Kansen over en weer, met de vijand in de meerderheid. Maar. Niets werd geschuwd om maar te intimideren, en daar zijn we niet in getraind. En na 25 minuten werd na een heel discutabele overtreding net buiten de zestien een vrije trap gegeven aan de vijand. De keeper had nog niet de kans om iedereen goed neer te zetten, of er werd al geschoten. Doelpunt. Waardeloos. Daarna werd de wedstrijd er niet fijner op, veel commentaar, en geniepige overtredingen. Maar uiteindelijk trokken wij aan het kortste eind, net voor rust werd voor ons een doelpunt gemaakt, eigen doelpunt van de vijand. Wat rust. Maar heel ongelukkig, 4 minuten later keken we weer tegen een achterstand aan, 2-1. Tijd voor het theekransje.

Maar in de kleedkamer vonden we bekers met een groene substantie, een soort absint maar dan zonder alcohol. Geen thee. Weer een streek van Well misschien? Inmiddels hadden we te horen gekregen dat er van Well bier zou zijn voor de vijand als zij zouden zorgen dat wij niet zouden winnen. Dus bier doet alles he.

Tweede helft was voor ons, meteen al was het Thomas die de stand weer gelijk bracht. En even later een schitterende actie van Hans, ongekend van hem, passeren, draaien, kappen, en perfect voorgeven voor Pim, die hoefde alleen maar te koppen, en stond de stand ineens voor ons, 2-3.

Daarna ineens weer vreemde wissels bij de vijand, shirts werden geruild om maar te laten spelen, dus krijg je weer een onderbuikgevoel, en terecht. De vijand kwam beter in het spel, en wisten na een fout bij ons in de verdediging de gelijkmaker te maken. Daarna de beste kansen voor ons, maar zodra het dreigend werd was er dan weer de scheids die wel een reden wist om de wedstrijd in ons nadeel stop te zetten. Na 48 minuten eindelijk een fluitje, een puntje binnen. Te weinig om Well van het kampioenschap af te houden. En voor ons??? Geen bier. Dankjewel Addi, slecht gezorgd jongen.

Verder de felicitaties voor Well, ik denk een hele terechte kampioen. We hebben eigenlijk de gehele competitie geen kans gehad om het Well echt moeilijk te maken. Wij zijn tweede geworden, uiteindelijk toch een mooie plaats.

Volgende week vrij, daarna thuis tegen Wilhelmina p, en dan nog de uitwedstrijd tegen Well, hoop dat we daar nog een biertje kunnen drinken met de kampioenen.

Haber