Vandaag weer eindelijk in de wei, na een lange en saaie winterstop. Beter zou zijn om eerder te beginnen met de competitie en bijvoorbeeld de zaterdag met Pasen en Pinksteren geen competitie. Maar wie ben ik om daar over te beslissen.

Een uitwedstrijd tegen het derde van Wilhelmina’26 is altijd lastig. En ook nu weer zou het geen makkelijke middag worden. Met 14 spelers naar Wijk en Aalburg gegaan, later zou Sebas nog erbij komen. Maar onderweg bleek al dat we het niet makkelijk zouden krijgen. De hele dijk vanaf de pont naar Herpt tot aan Wijk was vol met naar wij dachten supporters voor onze wedstrijd. Dus toch maar voorzichtig gereden, wie weet was het eigen publiek, en daar moet je zuinig op zijn.

In Wijk zelf werden we allercharmanst ontvangen, en door vermoedelijk miss Wijk naar de kleedkamer begeleid. Deze eerst moeten ventileren, de vorige eigenaar had zich waarschijnlijk tegoed gedaan aan kibbeling, en de kleedkamer rook als een rioolput. Verschrikkelijk, wat doen ze een mens aan.

En tot overmaat van ramp had Anton last van buikloop, wat ook weer te merken was. Verschrikkelijk, zielige jongen. Krijgt waarschijnlijk thuis niet goed te eten.

Maar eindelijk op het veld bleek dat de wind wel erg lastig was, enig voordeel dat Anton gewoon zijn gang kon gaan, niemand kon het ruiken.

Als scheids hadden we een blauwe gebrilde scheids, die inmiddels hoofdstuk 2 van het handboek van de scheidsrechter van gezien. Meteen na de aftrap bleek al dat we het vanmiddag niet cadeau zouden krijgen. Een geluk, de tegenstander wa shampooën in kansen om zeep helpen. En na 22 minuten spelen was het verrassend, maar wij maakten de 0-1 door Dilly. Klasse. Daarna een leuke woordenwisseling tussen de scheids en Anton, nadat hij de bal netjes met de handen gevangen had legde hij de bal op de grond om te wachten op de tegenstander en tijdwinst te voelen. Maar onze blauwe brillo begon te kwaken, en vond dat hij moest spelen, riep iets over 3 seconden-regel en wilde naar zijn gele kaart grijpen. Uiteindelijk bedacht hij zich, en liet gewoon doorspelen. Na het rustsignaal gevraagd wat hij nu precies bedoelde. Waarschijnlijk stond het na hoofdstuk 2 in het handboek van de scheids, en daar was hij nog niet, maar hij was stellig in de 3 seconden regeling, en tot 6 kon hij helaas niet tellen. En hij vond dat het tempo hoog moest blijven. Ruststand was uiteindelijk 0-1 in ons voordeel. De tweede helft gaf een vergelijkbaar beeld, wij hadden het net niet, en de tegenstander had het ook net niet. Maar het dubbeltje viel hun kant uit, na 7 minuten werd de stand gelijk gebracht, en drie minuten voor tijd kwam zelfs de tegenstander op voorsprong, 2-1. Tevens zou dit de eindstand zijn.

Reden van ons verlies? Misschien dat sommige spelers, Teun, Roderik en Maarten hun kruid ergens anders verschoten hadden en pap in hun benen hadden.

Hopelijk is dit volgende week weer over, en kunnen we er weer vol tegenaan. Tegenstander is dan Roda Boys.

Tot volgende week, Haber