Ook de derde wedstrijd van het seizoen was voor onze JO19-3 weer een uitwedstrijd, onder de rook van Rotterdam. Na een rondreis van 1 uur en 20 minuten waren we eindelijk in Dubbeldam. Leuk, al die werkzaamheden aan de weg.

Keeper: Thom de Koster

Veldspelers: Joeri Stehman (aanv.), Stijn van Daalen, Wouter Maas, Wessel van der Schans, Jasper Spek, Jilles Valk, Oscar Vos, Joeri Stehman, Björn Swaak, Mika Jacobs, Merlijn van Engelen, Killian Poort, Koen Vogelzang en Guido van Schalm. Grensrechter Wim Vos

Wellicht was het de korte warming-up, of het feit dat we op een moeilijk bespeelbaar veld speelden, over onze eerste helft kan ik kort zijn. Het liep niet. Verdedigend was het nog wel acceptabel, echter de wijze waarop we aanvallend ons spel gestalte wilden geven, bleek voornamelijk een recept voor balverlies. Ondergetekende had weliswaar gevraagd om de lange bal niet te schuwen, zodat we via onze snelle buitenspelers diepte konden zoeken. Echter we zochten nu we wel heel gehaast de aanval. Middenvelders kregen nauwelijks tijd om aan te sluiten en de afvallende ballen waren te vaak een prooi voor onze opponent. Er was weinig sprake van fase waarin de bal lang in de ploeg bleef, überhaupt het creëren kansen bleek lastig. Van onze zijde een schotje van Merlijn en een poging van grote afstand door Jasper waren eigenlijk de enige kleine wapenfeitjes. Dubbeldam profiteerde van ons veelvuldige balverlies en durfde steeds vaker- en hoger druk te zetten. Het resulteerde in nog meer onrust en talloze omschakelmomenten, waarbij zeker in het laatste kwartier van de eerste helft de ploeg uit Dordrecht grote mogelijkheden kreeg. Gelukkig bleken we defensief taai. Met de nodige tackles, slidings en andere maatregelen, werden heel wat schotpogingen tegengehouden. Gelukkig bleek bij de ploeg in zwart-wit de meeste spelers het vizier ook niet op scherp te staan, want de meeste pogingen gingen naast of huizenhoog over. Ging de bal een keer richting doel, dan had Thom nog wel een redding in huis. Zeker bij het uitkomen, zat hij er telkens goed bij. Bij al die activiteit voor onze goal, hadden we echt mogelijkheden in de counter. Echter, telkens die laatste pass voorwaarts, bleek geen succes. De  mogelijkheden gingen verloren door onnauwkeurigheid. Met vijf minuten op de klok voor rust, hadden we eindelijk een fase, waarin we de bal langer in de ploeg konden houden. Buiten het strafschopgebied verkreeg Wouter de bal (via Guido?) en hij besloot om een schotpoging te wagen. De bal werd licht getoucheerd door een verdediger en viel vervolgens onhoudbaar met een strakke curve achter de kansloze doelman. Eerste echte bal op het doel en gelijk raak. Soms zit het mee. Niet voor Rick trouwens, die viel uit met een pijnlijke blessure. Rust, matig voetbal en toch lekker de 0-1 op zak.

De tweede helft liet een veel beter Nivo Sparta zien. Weinig lange ballen meer, veel meer combinatievoetbal, overwicht in de duels en doorschuivende spelers om overtalsituaties te scheppen. Het was dag en nacht verschil. Dubbeldam kraakte en moest meerdere malen aan de noodrem trekken, waarbij de leidsman zich een paar keer zeer coulant verhield jegens de thuisploeg. In de 55^e minuut was er een goede onderschepping op het middenveld door Koen, deze omzeilde de laatste verdediger en leek op weg naar de goal, maar werd neergelegd. Een gele kaart voor dubbeldam en een vrije trap waren schrale vervanging voor de misgelopen kans. De vrije trap ging inderdaad naast. Echter we hadden vele mogelijkheden deze tweede helft. Zeker in de periode dat onze gastgever, door die gele kaart, met tien man speelde, hadden we het verschil kunnen maken. In de 57^e minuut ging Jilles er vandoor en verschalkte ook de keeper met een geplaatst balletje, echter het leer rolde vrolijk tegen de paal. Nauwelijks een minuut later kwam Jasper in positie om op doel te schieten, maar hij zag zijn doelpoging op de lat uiteenspatten. We kregen in deze periode ook enkele hoekschoppen die veel dreiging opleverden. Na een afgeslagen corner kreeg Dubbeldam de bal niet weg en werd vanaf onze linkerzijde weer ingebracht. De keeper was uit positie, maar Jasper niet. En deze tikte de bal beheerst tussen de laatste 2 verdedigers, tegen het netje. 0-2. Het leek tijd om door te drukken. We kregen steeds meer ruimte en kansen. Eigenlijk zelfs meer mogelijkheden dan op te noemen. Maar zoals wij de eerste helft met man en macht een treffer wisten te voorkomen, lukte het onze gastgevers nu, met handen en voeten, om onze spelers van score af te houden. Jilles, Wouter, Merlijn en ook Jasper hadden nog prima mogelijkheden. De wijze echter waarop Jilles en Wouter werden afgestopt, hadden meer raakpunten met een combinatie van worstelen en hordelopen, dan met voetbal. Niet dat de ploeg uit Dordrecht overliep van gemeen spel, maar op beslissende momenten waren enige verdedigende handelingen zeker niet reglementair te noemen. Dit had, indien we op een hoger niveau hadden gevoetbald, zeker tot een paar rode kaarten geleid. Het leidde nu louter tot een onrustige einde, met veel irritaties en een te karige voorsprong. Want de kansen die zo werden voorkomen, waren erg groot. Dubbeldam raakte nog éénmaal de lat via een rare doorschietende bal, zo’n tien minuten voor het einde. Dan hadden we alsnog vol het gas moeten indrukken, om die winst binnen te halen (die al binnen had moeten zijn). De tegenstander zette nog wel aan richting einde wedstrijd, maar we gaven vrij weinig weg. Joeri en Guido waren centraal een goed duo en Thom een prima slot op de deur. Echter een groot compliment voor de gehele ploeg, voor getoonde spel en werklust, zeker in de 2^e helft. De drie punten gingen naar Zaltbommel. Heren proficiat. Ga zo door.