Voor de derde keer dit seizoen stond er confrontatie met RKTVC op het programma. Na onze bekerwinst op de ploeg uit Tiel, werd er rekening gehouden met een gemotiveerde tegenstander.

Keeper: Guido van Schalm

Veldspelers: Kevin van Opstal (aanv.), Wessel van der Schans, Björn Swaak, Koen Vogelzang, Sven Bambacht, Daan ‘t Gilde, Stijn van Dalen, Floris Schippers, Rick de Bonth, Lorenzo Wever, Jasper Spek, Mika Jacobs en Ali M. Albukhaiti

Op deze koude zaterdagmiddag werd er weer eens afgetrapt op het platgelopen kunstgras van veld 5 bij RKTVC. Onze ploeg begon onrustig aan deze wedstrijd. De eerste paar ballen werden vrijwillig ingeleverd bij de tegenstander en daarmee leek de toon gezet voor deze wedstrijd. Na tien minuten keken we tegen een achterstand aan. Rand buitenspel mocht een buitenspeler vertrekken en legde de bal tijdig op de spits die de 1-0 binnenschoot. Wie deze beginfase zag, had weinig hoop op een goede afloop voor onze ploeg. Maar gelukkig verbeterde ons spel en het verdedigen, gaandeweg  met flinke stappen. RKTVC had het betere veldspel en deed meerdere doelpogingen. Meestal van afstand, vaak naast de goal. En kwam de bal op doel, dan bleek gelegenheidsdoelman prima in staat verdere schade te voorkomen. Hoewel we aanvankelijk aanvallend niet veel uitrichtten, zat er een kentering in de wedstrijd, zo rond de twintigste minuut. Nivo begon beter te voetballen. Onze speldenprikjes werden mogelijkheden, en de mogelijkheden werden kansen. Tijd voor een interventie. In de 30e minuut liet de scheidsrechter zich beïnvloeden (dat was niet de eerste en ook niet de laatste keer) door een reclamerend RKTVC, wat luidkeels smeekte om een penalty wegens een handsbal. Niemand ontkende dat de bal de arm raakte. Echter deze arm was zo overduidelijk langs het lichaam en van dusdanig dichtbij aangeschoten, dat er geen sprake kon zijn van een overtreding. Maar deze man zag dat anders en wees naar de stip. Andersom, hadden we deze penalty nooit gekregen, 100%. Vanaf 11 meter mocht de Tielse ploeg aanleggen voor de 2-0. Rechtvaardigheid was er, toen de bal via de lat terug het veld in sprong. In de directe minuut erna, konden we iets terugdoen. Jasper legde de bal achter de defensie van RKTVC en Floris draaide de bal botsende bal keihard met zijn buitenkant voet tegen de de touwen. De 1-1 was licht fortuinlijk, maar ook weer niet zo verrassend, gezien ons steeds beter wordende veldspel. Er kwamen nog meer kleine mogelijkheden, maar helaas lukte het ons niet om de geboden ruimte optimaal te benutten. Daarnaast was de laatste fase onrustig door veel misbaar over en weer, waardoor het spel niet erg vlot liep.

Na de rust lieten we alle schroom achter ons. Tien minuten lang was ons voetbal dominant, en als Floris in de 52^e zijn kunststukje had herhaald bij zijn 2^e grote kans, had het nog zeer interessant kunnen worden. Interessant was het ook langs de lijn waar een groep jongeren het fijn vonden om gedurende de wedstrijd te provoceren en het “K-woord” te pas en onpas te gebruiken. Moedeloos wordt je er van, want je komt dit soort figuren steeds vaker tegen, zeker in de iets grotere steden. Daarnaast kwam een bekend probleem de kop op steken. Terwijl het getoonde voetbal wellicht een 1-2 rechtvaardigde, kregen we, in de 58^e  minuut, door een onoplettendheid en weinig gedecideerd ingrijpen, de 2-1 om de oren. Het is het thema van dit seizoen. We zijn telkens zo dichtbij en dan struikelen we weer. Toch werd er keihard gewerkt door de ploeg. Ondanks de serie nederlagen zijn er aanknopingspunten voor de toekomst, want ook nu toonden enkel spelers echt wel goed voetbal. Op het veld werd het trouwens ondertussen wat minder gemoedelijk. Overtredingen van RKTVC werden gaandeweg de wedstrijd steeds vaker oogluikend toegestaan. Het laatste stukje gelijkwaardigheid (en leukigheid) verdween totaal uit deze wedstrijd. En dat RKTVC niet nodig, want het had op dat moment de dominantie terug gewonnen. De 3-1, in de 60^e minuut, was een indirect gevolg van dit verhouden. Ja, we maakten zelf de fouten, maar tevens liepen we ook op onze tenen, om geen aanleiding te geven tot weer een vrije trap rond zestienmetergebied, of nog een penalty. En zelfs hierna, lukte het wederom de versnelling in voorwaartse richting te zetten. Er waren een paar dreigende aanvallen, die wat meer fortuin hadden verdiend, maar het gemis aan scorend vermogen blijft evident. De groeiende onvrede binnen onze ploeg over het selectieve fluiten van de leidsman, begon nu zijn tol te eisen. Nadat een speler onzerzijds, onbestraft, met twee handen na de grond werd getrokken, waarbij RKTVC vrolijk door mocht voetballen, moesten we helaas verder met tien man verder, nadat iemand het durfde om te vragen of dit nóg steeds geen overtreding was. Met tien man werd het helaas, maar weinig verrassend 4-1. Cynisch gezegd, missie geslaagd. Nadat er in de 80^e minuut, weer een soort Judoworp, onbestraft mocht plaatsvinden op één van mijn spelers, met weer een kans voor RKTVC als gevolg, kon ondergetekende zijn rode kaart in ontvangst nemen, vanwege commentaar op de leiding. In de resterende minuten van deze wedstrijd gebeurde helemaal niets meer. Niemand had nog zin, want het was ook zinloos. We hebben het al moeilijk tegen 11 man, laat staan tegen 12. Lekker naar huis, uit de kou, weg van de willekeur en de provocaties. Complimenten aan de spelers. Goed weerwerk geleverd en nooit opgegeven in moeilijke omstandigheden. Kin omhoog.