Met een heel gehavend elftal moesten we vandaag de uitwedstrijd tegen Hardinxveld 6 spelen. Geen keeper, Ruben nog steeds in Mexico, Anton en Kai geblesseerd, Roelof, Pim, Mark, en Roderik afwezig. Maar aanvulling van Bas vanuit de A voor het doel en Jochem weer terug op het honk.

Meteen al een verrassing bij opkomst op het veld, de scheids gaf aan een speler van het thuisteam te zijn, en op te moeten treden doordat de andere scheids elders moest fluiten. Meestal zijn zulke ervaringen niet zo positief, we gaan het meemaken.

Vanaf de aftrap meteen druk opvoeren, zo snel mogelijk scoren. Maar scoren kun je alleen als de bal tussen de twee palen heengaat, en die kant ging hij niet op. Bij ons tenminste.... Eerst viel een speler van de vijand geblesseerd uit, bij neerkomst van een sprong ging het zo verkeerd dat hij met brancard van het veld af moest, duurde een minuut of tien eer we weer voetbalden. Maar meteen een aanval van de vijand, een mooi schot en 1-0. Even daarna weer een uitbraak van de vijand, Bas die de doorgebroken speler onderuit haalde en een penalty. Zou je zeggen.. Maar de scheids liet de actie doorgaan, voordeel, en het schot op doel werd door Gijs nog geweerd. Actie voorbij, zou je zeggen. Maar toen klonk een fluit, en de scheids  wees alsnog naar de stip. Dit kan niet. Het is meteen een penalty, met een kaart voor de keeper, of je doet niets. Maar allez, de penalty werd goed genomen, Bas kansloos, en de 2-0 stond op de teller. Maar na 47 minuten floot de scheids af, en 8 minuten te vroeg gingen we naar het theekransje. Nog aangegeven dat de penaltysituatie niet geheel conform de regels was, er nog tijd gespeeld moest worden, maar rust is rust.

Tweede helft was volledig voor ons, het spel speelde zich eigenlijk maar op een helft af. Alleen een overtreding op Jochem binnen de 16, penaltywaardig, maar onze fluitist liet doorspelen. Maar na een half uur in de 2e helft begon onze motor te lopen. Na 76 minuten eerst Maarten die een perfect genomen vrije trap van Gijs zo kon inkoppen. 2-1. Daarna Jochem die zijn waarde liet blijken, 2-2. En nog even later Nick in de 91e minuut die zijn tomeloze inzet verzilverd zag met de 3e. Zowaar, we staan voor. Daarna een keeper die door het lint dreigde te gaan omdat we te lang doorspeelden, en weer een blessure van een speler van de vijand. Dit keer een elleboog in zijn gezicht, van een eigen speler, en met een gescheurde lip floot de scheids maar na aanraden van eigen spelers na 96 minuten voor het laatst. Een leuke wedstrijd, een leuke tegenstander, en, gezien de ervaringen, zeker niet de minste scheidsrechter die we hadden. We hebben ze veel slechter gehad. En complimenten voor Bas die als gast ons doel verdedigde. Drie punten in de pocket, omhoog kijken kunnen we nog steeds

Haber