Met de ploeg uit Tiel, in de vorm van RKTVC, kwam een oude bekende langs op ons sportcomplex. Met de junioren werd er wel vaker de degens gekruist. De vierde wedstrijd van het seizoen, een nieuwe kans om van de hatelijke nul punten af te komen.

Keeper: Guido van Schalm

Veldspelers: Kevin van Opstal (aanv.), Wessel van der Schans, Björn Swaak, Koen Vogelzang, Sven Bambacht, Daan ‘t Gilde, Stijn van Dalen, Robin van Steenbergen, Floris Schippers,Wouter Maas, Rick de Bonth, Lorenzo Wever, Jasper Spek en Merlijn van Engelen.

Een stevig windje en hoog gras, waren waren wellicht de grootste hindernis deze ochtend, maar de omstandigheden waren aangenaam om te voetballen. Nog steeds ageert de ploeg onrustig in balbezit en dat was de voornaamste reden dat we niet profiteerden van enkele omschakelmomenten in de eerste helft. Onze ploeg had een licht veldoverwicht in eerst half uur en kreeg enkele goede kansen. Björn kreeg een open schotkans, na een goede pass van Sven, maar hij raakte de bal niet lekker en in de 24^e minuut zette Koen met een mooie dieptebal Robin oog in oog met de keeper, maar laatstgenoemde schoof de bal langs de verkeerde kant van de paal. RKTVC had weinig mogelijkheden op een kansje na in de 19^e minuut, waarbij doelman Guido liet zien een prima vervanger te zijn van de geblesseerde Timo. Zo bleef het lang 0-0, met twee ploegen die redelijk aan elkaar gewaagd waren. In de 38^e minuut was er een uitval van RKTVC met een zweem van buitenspel waarbij een aanvaller diep werd gestuurd. Deze zette voor en werd door de spits goed afgerond. 0-1 achter, licht tegen de verhoudingen in. Onze ploeg keek weer tegen een achterstand aan leek de situatie al snel recht te trekken na een mooie aanval over veel schijven, waarbij Sven het eindstation werd in de 42^e minuut. Echter waar velen al dachten aan een doelpunt, voorkwam de keeper een treffer. In de directe tegenaanval werd onze ploeg er uit gecounterd en leek juist de ploeg uit Tiel de 0-2 aan te tekenen. Echter ditmaal werd het vlagsignaal voor buitenspel gehonoreerd door de goed leidende scheidsrechter Hodzic, dus konden we met 0-1 de kleedkamer opzoeken.

Vanwege een gele kaart moesten we de eerste tien minuten van de tweede helft met tien man spelen, maar eigenlijk kwamen we in die periode nauwelijks in de problemen. Zodra we weer voltallig waren, ging onze ploeg in de aanval en het liet eindelijk periodes zien, waarbij men naast de werklust, ook goed voetbal liet zien. Onze ploeg reeg een serie kansen aan elkaar. Kevin brak door in de as van het veld in de 61^e minuut, echter zijn schot of voorzet, krulde naast de kruising. Floris had een kansrijk schot in de 62^e maar de keeper bracht redding. En in een serie van hoekschoppen was er behoorlijk wat dreiging voor de goal, waarbij in de 65^e minuut Lorenzo een treffer leek te maken, maar de goalkeeper hield op miraculeuze wijze de bal tegen. Het zat niet mee. Sven verkreeg nog een schietkans en er waren enkele momenten dat er nog net een voetje tussen zat, wat voorkwam dat we weer eens voor de goal konden verschijnen. De druk zat er vol op en een gelijkmaker leek slechts een kwestie van tijd. Ook het veldspel vertoonde tekenen van progressie, meer rust aan de bal, en goed positiespel. Echter liep het anders. In de 75^e minuut was er een zeldzame uitbraak van RKTVC, die profiteerden van defensief slippertje, en waar wij zoveel moeite hadden om te scoren, bleken zij des te effectiever, 0-2. Deze treffer kwam hard aan, een herhaling van zetten, in vergelijking met eerdere partijen. Echter bleef onze ploeg knokken. We kregen weer mogelijkheden en nog steeds leek het geloof aanwezig te zijn te zijn op een beter resultaat. Echter werden we helaas ook gehinderd door een drietal blessures, waardoor er noodgedwongen moest worden gewisseld. Het brak ons momentum en toen we één op één gingen spelen achterin, was het ook gelijk open huis. Met nog drie minuten op de klok, wist RKTVC hun balvaste linksbuiten diep te sturen en deze had geen moeite om de 0-3 binnen te tikken. Het blijkt de rode draad tot nu toe in dit seizoen, een gebrek aan slagvaardigheid in vergelijking met onze tegenstanders. Gelukkig lijken onze langgeblesseerden op de weg terug, zodat we wellicht wat meer opties krijgen de komende weken. Belangrijkste voor nu is, om geloof en vertrouwen te houden dat de kentering gaat komen.