Nu de competitie een moeizame onderneming blijkt voor de JO23 is de bekercampagne voorlopig de enige mogelijkheid zich positief te onderscheiden. RKTVC was de horde die genomen moest worden, op weg naar de volgende ronde.

Keeper: Timo Stehmann

Veldspelers: Joeri Stehmann(aanv.), Wessel van der Schans, Sven Bambacht, Robin van Steenbergen, Floris Schippers, Rick de Bonth, Lorenzo Wever, Jasper Spek, Merlijn van Engelen, Guido van Schalm, Mika Jacobs, Kevin van Opstal, Stijn van Dalen en Sander Keinemans.

Twee weken na de grote, iets geflatteerde, nederlaag tegen deze ploeg uit Tiel, een kans om revanche te nemen. In aangename omstandigheden werd afgetrapt onder bezielende leiding van Chris van Zwan, die een prima pot zou fluiten. De aanvangsfase was redelijk tam en gelijkopgaand. Onze ploeg had enkele schuchtere schotpogingen van afstand via Sander en Floris, echter deze konden de doelman niet verrassen. Dat overkwam hem wel in de 12^e minuut, toen hij te lang nodig had voor een spelvoortzetting, terwijl Sander hem afjaagde. De bal werd geblokkeerd en het was voor onze spits daarna een koud kunstje om de 1-0 binnen te tikken. De treffer was een kopie van de openingsgoal van vorige week. Gesteund door de voorsprong, begon onze ploeg met meer zelfvertrouwen te spelen. De eerste helft lieten we ons beste voetbal zijn van dit seizoen. De linies sloten beter op elkaar en we vonden de vrije mensen makkelijker. Het was allemaal wat meer gedegen en georganiseerd, dan de overhaaste slordigheid die we te vaak in ons spel hebben. In de 24^e minuut had Merlijn een kans op de 2-0, maar de actieve buitenspeler, kwam net een stap te kort om de bal te beroeren. RKTVC had enkele dreigende momenten, maar kreeg de bal niet tussen de palen. En als er dan een geslaagde poging was, bleek Timo op zijn plaats te staan met de benodigde redding. In de dertigste minuut kreeg één van onze spelers een gele kaart aan zijn broek, vanwege aanmerkingen jegens de scheidsrechter en moesten we met 10 man verder. RKTVC kon echter niet profiteren. Twee minuten later verkregen we een hoekschop. Voorgezet door Floris, kwam de bal bij Robin, die het leder kneiterhard tegen de touwen kopte en zich persoonlijk revancheerde voor zijn ijdele pogingen in ons laatste duel. De 2-0 gaf RKTVC een aardig mentale duw, want het gebeurde in een fase dat er een kentering te bespeuren was in het veldoverwicht. Met tien man werd er door onze ploeg met verve verdedigd, en met enige regelmaat lukte het om een counter te plaatsen. In de 41^e minuut wist Floris na zo’n tegenaanval, Sander te bereiken, via kleine klutsbal, die gunstig uitviel voor onze spits, kwam laatstgenoemde oog in oog met de keeper en schoof zeer beheerst de 3-0 binnen. Met deze tussenstand gingen we de rust in. Enige waarschuwing van belang was, dat we ondanks de grote voorsprong, ons niet moesten laten verrassen door een eventuele vroege tegentreffer.

De tweede helft bleek ons spel beduidend minder. RKTVC liet het spel iets meer over de flanken lopen en sloot beter aan, waardoor de tweede bal, vaker voor de ploeg uit Tiel bleek te vallen. Wij hadden veel meer moeite om onze aanvallers te bereiken en balbezit bleek steeds meer van kortere duur. Desalniettemin waren doelpogingen van RKTVC nog redelijk schaars ongevaarlijk. De grootste kans was zelfs voor Nivo, via Sander die in de 61^e minuut de 4-0 op zijn voeten had, maar ditmaal schoot hij net naast het doel. We moesten nog 10 minuten wachten voordat deze stand alsnog zou verschijnen. Na een afgeslagen hoekschop, behield Sander het overzicht op de rand van het strafschopgebied en bediende hij centrale verdediger Joeri met een afgemeten pass. Deze knikte beheerst de 4-0 binnen. Het was fijn om te zien, dat de specialiteit van het huis, weer een op tafel kwam! Dat voetbal een merkwaardige sport is, weten alle beoefenaars. RKTVC was tamelijk onschadelijk geweest in de 70 minuten voetbal, en met deze achterstand, leek capitulatie het meest logische vervolg. Maar de ploeg uit Tiel toonde opmerkelijke veerkracht en ging vol op de aanval. Wij hadden daar geen afdoende antwoord op. In de 73^e schoot een behendige flankenspits de bal op de paal. Het was een waarschuwing over de komende minuten, die niet ter harte werd genomen door onze ploeg. We zakten veel te ver terug. Vijf minuten later maakt men alsnog de 4-1. Een hoge bal, die een rare curve had door een aanraking, werd door onze keeper en verdediging totaal verkeerd beoordeeld en de spits uit Tiel profiteerde. Onze gasten putten hoop uit deze treffer en zetten er nog een tandje bij. Een minuut later werd het al 4-2. Er werd geen druk op een Tielse aanvaller gezet en deze benutte de vrijheid om binnen te schieten. Plotseling werd het weer spannend en als in de 82^e minuut de bal niet het aluminium had geraakt, na een mooi schot, maar weer een tegentreffer had opgeleverd, dan had ik geen geld durven zetten op een zege onzerzijds. De terugkerende bal viel gelukkig ook nog achter een aantal opgekomen aanvallers, want die hadden in deze zone een behoorlijk overtal. Het werd overleven. Onze ploeg had tamelijk veel overtredingen nodig om de storm te overleven, die het schijnbaar zelf had ontketend. Gelukkig tikte het klokje in ons voordeel, en lieten de krachten ook bij onze tegenstander na. In de 86^e minuut kwam de bevrijding uit de wurggreep. Sander bleek een derde maal trefzeker, na een zeldzame tegenaanval. Met deze 5-2, werd het laatste restje weerstand gebroken bij onze tegenstander, en kon onze ploeg voor het eerst dit seizoen de armen heffen ter viering van een zege. Gezien de hele wedstrijd verdiend, maar we waren dichtbij een kantelpunt geweest in de slotfase. Heren gefeliciteerd. Voetballend wordt het langzaam, maar zeker, beter. Hopelijk kunnen we lijn voortzetten. Volgende week weer een nieuwe uitdaging.